Let Op Uw Kinderen!

Net terug van een weekendje aan zee. Drie dagen heerlijk ontspannen en de laatste dag nog een verdwaald peutertje kunnen herenigen met zijn mama zus.

Ik had hem meteen in de mot. Ongeveer 2 jaar oud, met een loopfietsje, zonnebrilletje op zijn snoet en een helmpje op. Hij stond daar wat te kijken naar het oneindige. Kijk wat een “hennig” manneke zeg ik tegen Mrs. Golb, maar toch raar dat zijn ouders hem zover voorop laten rijden. Dat was immers op de Visserkaai in Oostende, met aan de linkerkant het voorbijrijdende verkeer, en aan de rechterkant de jachthaven, die op dat moment dik 5 meter lager lag. We lopen er aan voorbij en zien in eerste instantie niemand naar het mannetje toe gaan. Iedere keer dat we dachten dat zijn mama op papa aankwam, liepen de mensen aan hem voorbij. Tot er een man kwam die naar ons gedacht zijn papa kon zijn. Vraag je dan “hé is dat uwe kleine?” en zeg je dan “hou die eens bij hé!”?

In de veronderstelling dat alles in orde zou zijn, liepen wij dus verder en een tiental meter verder steek het ventje ons weer voorbij met zijn loopfietsje. Gevaarlijk dicht bij de weg, en bijna een keer omgereden door een voorbij razende bestelwagen. Ok, genoeg nu, dit is niet meer veilig, waar zijn dat mannetje zijn ouders. Ik wil hier geen trauma’s oplopen omdat ik moet zien hoe iemand anders zijn kind wordt doodgereden!

Eens rondgekeken, goed rondgekeken en niets te zien. En plots begint hij te wenen “mama, mama”. Hij was dus wel degelijk zijn mama kwijt. Mrs. Golb ontfermt zich over het ventje en ik ben net te laat om een Politieagent te motor bij zijn kraag te vatten om ons even te helpen. Geen 30 seconden later staat er een hele meute mensen rond ons. “Ja wij hadden hem ook al een hele tijd in de gaten” “Erg he, ‘t is hier zo gevaarlijk” “Toch raar dat niemand daar naar kijkt” enz… Mensen, als je zoiets ziet, doe dan iets!

5 minuten later komt zijn tienerzus hem halen. Echt bezorgd leek ze niet en een bedankje kon er maar net van af. Dat ze goed op haar broertje moest letten verstond ze blijkbaar niet echt goed. Maar dat kan aan mijn Limburgs gelegen hebben. Ze was eigenlijk eerder verontwaardigd, want ze zat met haar grootouders wat verderop (heel wat verderop). Echt waar, zo mensen zouden ze toch af en toe eens wat kletsen moeten geven. Uw (klein)kind op zo een drukke gevaarlijke plaats alleen laten.