Nu ik al meer dan een jaar mijn lenzen niet meer kan (ver)dragen, draag ik terug permanent een bril. Mijn vorige bril werd gekozen om ‘s morgens en ‘s avonds te dragen als ik nog geen lenzen in had. Die bril heeft dus meer in een doosje gezeten dan op mijn neus. Dat was jammer genoeg ook zichtbaar aan de glazen, die net op de belangrijkste plaatsen vol krassen stonden. Tijd dus voor een nieuwe.
Hans Anders had een leuke reclame: drie brillen voor de prijs van één, dus gingen we daar eens een kijkje nemen. “Kan ik je ergens mee helpen?” vroeg de verkoopster. Ja, ik zoek een nieuwe fiets zei ik (die flauwe grap zat klaar en moest er dus uit). We werden meteen geholpen en attent gemaakt op de reclame die op dat moment lopende was: drie brillen voor de prijs van één. Omdat ik met mijn gecompliceerde sterkte regelmatig buiten deze gratis acties viel, vroeg ik direct wat de voorwaarden qua glazen waren. Die bleken er niet te zijn, en ik kon beginnen kiezen. Het is geworden: één Rayban, ontspiegeld, twee maal verdund en met anti kras laag. Een tweede Rayban met zonneglazen op sterkte, en als derde een nieuwe zonnebril voor Mrs. Golb. En dat allemaal, voor de prijs van één bril, ik kon mijn ogen niet geloven.
Toen ik mijn brillen tien dagen later mocht gaan afhalen en hem om mijn neus zette, zei ik nog tegen de verkoopster “voila, nu zie ik er Hans Anders uit” (ja, die flauwe grap zat ook klaar en moest er ook uit 😉 ). De verkoopster deed er zelfs een dansje bij, ik was beslist niet de enige onnozelaar die die opmerking maakte.
Ondertussen zijn we twee weken verder en buiten Mrs. Golb, die de bril is mee gaan kiezen, heeft nog niemand gezien dat ik er Hans Anders uitzie. Dat is mij even Hans Anders uitgevallen dan dat ik gedacht had.
