Weekendje Graide 2008

Zaterdagmorgen, 9 uur. Ik word opgepikt door twee kameraden die ik nog ken uit de tijd dat we nog samen bij de Scouts waren. Dit weekendje zouden we nog eens doen zoals in de goede oude tijd. Koken op een houtvuur, slapen in een hangmat onder een bache in het bos, en natuurlijk ook wat vlaggen roven.

Waar anders dan in de Ardenne kan je veel kampplaatsen vinden? Een avondje surfen op het net leerde ons dat Graide, nabij Bièvre, voor jeugdkampen is wat Mallorca voor Duitsers is. De trip ging dus ook naar Graide. Onderweg passeren we Boirs, daar waar ze niet aan de weg aan het werken zijn.

Eens in Graide aangekomen zien we dat er nog meer kampplaatsen zijn dan we op het internet konden vinden.  Er zijn nog een hele hoop groepen of takken die dus nog geen website hebben, of die er gewoon geen willen.  Of die natuurlijk willen voorkomen dat wij weten waar ze op kamp gaan.  Het zou mij niet verwonderen moest het bevolkingsaantal in Graide in de zomer met 200% omhoog gaan.

Wat ons onmiddellijk opvalt is dat er van de 20 bezochte kampplaatsen er maar één is met een vlaggenmast.  De 19 andere zijn ze ondertussen al kwijtgespeeld of hebben er gewoon geen “die worden toch maar gepikt” zullen ze gedacht hebben.

Maar die ene kampweide waar er wel vlaggen uithangen, daar scheelt iets heel anders mee.  Die is compleet verlaten.  Op het eerste zicht leek dat niet zo, omdat er nog een andere kampweide langs en achter lag, maar er was wel degelijk niemand.

We lopen even rond om te zien of er niet iemand in een tent is achtergebleven om de kampsite te bewaken, maar er is niemand te bespeuren.  Vreemd.

Ze zullen wel een bosspel aan het spelen zijn zeker? Omdat we graag eerst kennis maken met onze slachtoffers besluiten we om eerst nog wat inkopen te gaan doen en dan nog eens terug te keren.

Tijdens onze rit naar een supermarkt komen we nog enkele kampen tegen.  Weeral allemaal zonder vlag.  Wat is dat toch met de kampgaande jeugd van tegenwoordig?

We doen onze inkopen, eten ons lunchpakket op en kijken nog eens rond in de omgeving.  Die lege kampplaats fasineert ons toch, we gaan er nog eens kijken.  Ondertussen is het vier uur geworden en staan we terug op de enige kampplaats met een vlag.  Er is nog steeds niemand te bespeuren.

De lege gasbrandertjes op de keukentafel doen ons vermoeden dat ze allemaal op daagse zijn vertrokken.  We wagen ons nu ook in de keukentent en leiden uit de menukaart af dat ze inderdaad vertrokken zijn voor twee- en driedaagse.

In de tenten staan er ook alleen maar valiezen en veldbedjes.  Slaapzakken en rugzakken zijn verdwenen.  Iemand zou toch toezicht moeten houden, niet?

Na een korte inspectie van de vlaggenmast-constructie weten we al waarom er hier nog vlaggen hangen.  Zonder al te veel vernielingen aan te brengen zijn deze vlaggen niet te rippen.  En omdat er toch niemand is besluiten we maar om de kampweide te kraken. Hier gaan we ons avondeten klaarmaken!

Telkens iemand de weide oprijd vragen we ons af of dat de echte bewoners zouden zijn.  Hoe zouden ze reageren als we op hun weide een kampvuurtje aan het stoken zijn?  Maar neen, telkens gaat het om verloren gereden ouder, vermiste scoutshemden of boze boeren die niet willen dat er in hun graan gelopen wordt.  Best wel spannend.

Het eten heeft gesmaakt, de avond valt en er is nog steeds niemand anders dan ons op de kampweide.  De foto’s zien er wel allemaal vrij zonnig uit, maar ik kan u verzekeren dat we toch al twee keer wreed nat zijn geworden.  In dit weer slaap je beter in een tent dan onder een plastieken bacheke.  Willen we het erop wagen? Slapen we deze nacht hier in een van deze tenten?  We gaan ervoor!

‘s Nachts is er veel kabaal, maar tegen de ochtend aan wordt het rustig.  De jeugd zijn geen ochtendmensen.  Wij daarin tegen wel al.  We staan om 9 uur op. Wassen ons, eten en ruimen ons boeltje en rotzooi op.  We zijn nog steeds niet betrapt door de eigenlijke bewoners van het kamp.  We besluiten dat zo te houden en vertrekken terug huiswaarts.

Best wel een vreemd weekendje…

Het weekendje, de foto’s, de locatie en de meeste omstandigheden waren echt.  De rest is erbij verzonnen.