Het was mij al opgevallen dat er verschrikkelijk veel mannelijke collega’s kook- en/of bakles volgen. ‘s Woensdags of ‘s vrijdags brengen ze hun al dan niet gelukte creaties mee naar het werk, speciaal voor hun collega’s. Vorig jaar ontaarde dat zelfs in een ware wedstrijd. Wie bakt de lekkerste taart of cake?
Je moet dus weinig moeite doen om te weten te komen wie kookles volgt. Ze stoefen er gewoon over.
Bij bloggers ligt dat blijkbaar wel heel wat anders. Net zoals ikzelf proberen de meeste genoeg informatie achter te houden zodat een toevallige bezoeker niet teveel over hen te weten komt. Dat lukt redelijk, maar wanneer je verschillende blogs volgt, dan zal je al wel gemerkt hebben dat je niet altijd alle touwtjes zelf in handen hebt. Soms schrijft iemand over je blog, en noemt hij/zij je zijn/haar collega. Omdat nu net die schrijver er geen geheim van maakt waar hij werkt, kom je zo ook weer meer te weten over die andere anonieme blogger.
En zo heb ik er ondertussen ook al 4 ontdekt. Leuk, want zo kom je nog eens iets (anders) te weten over de mensen waar je al dan niet van kortbij mee samenwerkt.
Alleen vindt niet iedereen dat even prettig dat je hem/haar hebt weten te ontmaskeren. Zo had ik een ondertussen ex-collega, die een uitstekende reputatie had op de werkvloer, maar die zich na de uren met vrij duistere praktijken bezig hield. Blij dat die was toen ik beloofde het niet rond te bazuinen…
Nu alleen nog een geschikt moment vinden om die andere drie bloggers te vertellen dan ik hun blog lees… Zouden ze aangenaam verrast zijn, of juist niet?