Je hoort het geregeld in het nieuws: het is crisis in de bouw.
Het BTW percentage is te hoog, de prijzen van de grondstoffen stijgen te snel, de arbeidskosten zijn haast ondragelijk en er is oneerlijke concurrentie van goedkope werkkrachten uit Oost Europa en vanuit het zwartwerk circuit.
Het wegvallen of decimeren van vele subsidies, belastingverminderingen en / of belasting kredieten zal het allemaal nog verergeren. Mensen stoppen of stellen hun investeringen uit. De huizenmarkt zal instorten. De kleine zelfstandige zal zwarte sneeuw zien. Hij zal de benzine voor zijn op de zaak ingeschreven Audi of BMW niet meer kunnen betalen.
Gezien de cijfers van verschillende lokale aannemers, geraadpleegd via de balanscentrale van de Nationale Bank van Belgie, zou ik het nog moeten gaan geloven ook.
Weinig liquide middelen, veel handelsvordering en nog meer schulden op korte termijn. Niet bepaald een cocktail voor succes. Maar laat u niets wijsmaken, dat ligt niet aan de oorzaken die ik opsomde in de tweede en derde alinea. Wat we hoogstens kunnen zeggen is dat het vroeger misschien gemakkelijker was om geld te verdienen in de bouw. Met al die belastingvoordelen en subsidies de in de zakken van de aannemers verdwenen. De zinnetjes “Je kan dat voor 40% aftrekken van de belastingen”, “Je kan daar subsidies voor krijgen” en “voor een huis ouder dan 5 jaar is het maar 6% BTW” heb ik dikwijls genoeg gehoord.
De reden waarom ze het zo moeilijk hebben ligt voor een groot deel aan de mentaliteit van de aannemers zelf!
Paar jaar geleden wil ik een 40-tal boomstronken laten uitfrezen. 6 gespecialiseerde aannemers gebeld. Twee wilden er niet eens aan beginnen. Twee zijn er komen kijken om een offerte te kunnen opstellen (nooit een offerte ontvangen) en eentje smeet er met zijn pet naar met een prijs die 8 keer duurder zou zijn dan aannemer nummer 6 die ik – na lang zoeken – meer verplaatsingskosten moest betalen (met alle plezier) dan dat hij vroeg om het werk op te knappen.
Vorig jaar in januari merk ik een lek op in mijn dakgoot. Opnieuw bel ik een aantal aannemers. Met de eerste heb ik 3 keer een afspraak gemaakt. Ik heb de man nooit gezien. De tweede kwam direct kijken en zou mij de dag nadien een offerte binnen brengen. Offerte nooit gezien, ook niet na twee telefonische herinneringen. De derde was dan weer heer snel maar was dubbel zo duur dan de 4de waar ik meer dan een jaar heb op mogen wachten tussen eerste contact en het leggen van mijn dak.
Ondertussen is de inflatie hoger dan de rente op het spaarboekje, dus zullen we nu dan maar aan de tuin beginnen? Twee aannemers gebeld (ik wil altijd twee offertes) details opgestuurd per mail, inclusief contact info, en een afspraak gemaakt. Ze zouden vandaag komen opmeten. Niemand gehoord, niemand gezien. Kijk jongens, als jullie mijn geld gewoon niet willen, zeg het dan. Dan zoek ik wel iemand anders hé.
Hoe moeilijk kan het nu zijn om een afspraak na te komen? Hoe moeilijk kan het zijn om even te laten weten dat je later komt? Hoe moeilijk kan het zijn om even te laten weten dat je niet kan komen?
Haha, klinkt zo bekend. Je zou inderdaad denken dat ze een beetje moeite doen om hun relatie met hun klanten te verzorgen, als het toch zo’n erge crisis is.