Voor iedereen die zichzelf nog niet heeft ingeschreven op Facebook: begin er niet mee. Voor je het weet ben je er aan verslaafd. Even een dood moment: gsm nemen en status updaten, vriendschappen checken, updates lezen etc… Even een minder dood moment: van ‘t zelfde, met als gevolg dat je minder gedaan krijgt dan anders.
Mensen waar ik al jaren niets meer van gehoord heb, die beginnen mij nu allemaal toe te voegen aan hun vriendenlijstje. Zonder uitleg meestal. En dan denk ik: hé hoe is het met jou? Wat doe je nu? Waar woon je? Wat spook je uit. Gewoon door dat ene vriendschapsverzoekje zit ik weer met een hele hoop onbeantwoorde vragen. Onrust 🙂
En ik maar moeite doen om telkens wat uitleg te verzinnen bij mijn vriendschapsaanvraag. Dat is blijkbaar helemaal nergens voor nodig. Je bent gewoon een object, een punt, een verzamelobject. Ben je dan wel een vriend? Ok, iemand die ik alle dagen tegenkom, daar ga ik niet tegen zeveren waarom ik hem wil toevoegen, maar bij iemand die ik 10 jaar niet meer gezien heb is dat toch heel anders.
Ik ben eens benieuwd hoe het er binnen een maand aan zal toegaan…