Gisteren mijn stalen ros nog maar eens van onder het stof (letterlijk) gehaald om te genieten van de eerste straaltjes herfstzon.
Mijn eerste doel was om een groot parkeerterrein op te zoeken om mij het rijden van achtjes, korte bochtjes, langzaam rijden en het keren in een straat terug meester te maken. Ik heb het ooit gekund, maar extra oefening kan geen kwaad. Aangekomen op het parkeerterrein van Ikea Hognoul heb ik mij even vergaapt aan de grote massa L-rijders die hetzelfde idee hadden als mij. Alleen waren zij niet met de motor, maar met de auto. In die twee minuten dat ik daar was, heb ik stunten gezien, niet normaal. Auto’s die bokkensprongen maken zodat de voorste wielen bijna van de grond komen! Conclusie: het is hier niet veilig.
Dan maar plan B (was ik sowieso wel van plan) en verder Wallonië-inwaarts gereden. Je mag zeggen wat je wil, maar in Wallonië is het laatste jaar fors geïnvesteerd in het wegennet. Van de 30 flitspalen heb ik er 5 ontdekt (gelukkig niet proefondervindelijk), en op de meeste gevaarlijke grote kruispunten liggen nu rotondes. De rest van het geld hebben ze gestoken in de bulk aankoop van bordjes met “route degradee”.
Voor de rest geldt er in Wallonië ook nog de regel dat een Ligierke altijd voorrang heeft. Ookal komt die van links en rij jij op een voorrangsweg. Die zouden beter wat gaan oefenen op de parking van de Ikea, zodat ze hun rijbewijs kunnen halen en een echte auto kunnen kopen. Veilig en goedkoop zijn die dingen immers niet!
Mijn stalen ros staat onder een oud laken.In feite heb ik dat niet nodig want er kan geen stof op komen. Ik rij het er geregeld af!
🙂 haha!