Zondagmorgen, half zes, het regent. Ik besluit om een uurtje langer te slapen en om pas na de regen te gaan longboarden. Door de regen zou het toch wat meer afgekoeld zijn en niet meteen te warm zijn. Rond half acht aan mijn gebruikelijk rondje longboarden begonnen, maar dat liep niet zo lekker als gepland.
Na ongeveer 3 km, ben ik op een effen stuk asfalt, dat nog nat was van de regen, onderuit gegaan. Ik was op dat stuk aan het LDP’en en heb meer kracht op mijn achterste wielen gezet dan dat er grip was. Met als gevolg dat de achterkant van mijn longboard mij voorbij kwam, en ik langs mijn linker zij tegen de grond smakte.
De G-form kniebeschermers hebben uitstekend werk geleverd, net zoals mijn helm en mijn handschoenen. Enkel wat beton eczeem aan mijn elleboog en een flinke blauwe plek op mijn zitvlak. Alleen, tegen breuken kunnen zelfs lederen handschoenen je niet beschermen en zo liep ik dus een polsbreuk op.
De rest van de zondag heb ik mijzelf wijsgemaakt dat hij wel niet gebroken zou zijn, maar tegen de avond kwam dan uiteindelijk toch het besef dat er meer aan de hand was dan een kneuzing. Via de huisarts ben ik naar de spoed gegaan, waar ze na het maken van een rx en een ct scan niet anders konden dan concluderen dat mijn pols gebroken was.
Nu loop ik rond met een gips, in de loop van volgende week volgt een operatie om alles terug netjes op zijn plaats te krijgen en mij van het nodige titanium te voorzien. Dan zullen nog zes weken gips en enkele weken fysiotherapie volgen vooraleer ik weer de oude ben. Mijn longboard seizoen van zomer 2015 zit er helaas op. Het extra terras dat ik in mijn verlof wou aanleggen zal er ook niet komen.
Maar waar ik het meeste van baal, is dat ik nu al mijn opgebouwde conditie en spieren ga verliezen, en weer helemaal opnieuw moet beginnen. Dat waar ik drie maanden aan gewerkt heb, ben ik met één stomme valpartij weer allemaal kwijt. Niet dat dit mij gaat tegenhouden om terug op te starten, want ik weet nu hoe snel je groeit. Ik vind het alleen maar vervelend.
