Er gaat geen week voorbij of er is wel iets gebeurd met mijn fiets in de fietsenstalling van het station. De bel afgedraaid en op de sporen gesmeten, de spatbord bevestigingen doorgeknipt, handvatten gestolen vakkundig gedemonteerd, achterlicht stukgeslagen, zadel stukgesneden, plakband ter herstelling van mijn zadel afgetrokken, noem maar op.
Telkens ik van de trein stap na een lange werkdag kijk ik met een inspecterend oog wat er vandaag weer met mijn fiets aan de hand is. Banden: ok, achterlicht: ok, handvaten: ok. Dan kan ik nu mijn slot losmaken en naar huis fietsen. Oh, wacht even, waar is mijn slot? En stond mijn fiets deze morgen niet aan de andere kant?
Blijkbaar heeft een of andere klojo met veel te veel tijd mijn slot weten te forceren. Waarschijnlijk door er een staaf tussen te steken en wat omwentelingen te maken. Mijn slot is op haar zwakste plek gebroken. Het was nog maar net 15 jaar geworden.
Nu vraag ik mij af of hij ook een ritje gemaakt heeft met mijn fiets, of dat hij mijn fiets uiteindelijk heeft laten staan omdat deze gemerkt is, of heeft hij mijn fiets gewoon van plaats veranderd “omdat het kon”?
Op zulke momenten word ik steeds overmand door een gemengd gevoel van machteloosheid en woede. O wee het kereltje met zijn melksnorretje dat ik ooit op heterdaad mag betrappen. Die zal ik eens voorzien van extra handvatten, zadels en fietssloten!
Vanavond nog gezien in Antwerpen Berchem : een papa zocht voor zijn zoon een fiets uit en probeerde ook verschillende modellen uit… Wat kan je doen tegen dit soort van delinquenten ?
Niet veel denk ik. Toen ze mijn handvatten hadden gestolen had ik daarvoor aangifte gedaan bij de Politie, online weliswaar. Een dag later kreeg ik van de politie een telefoontje met de melding dat ze met mijn online aangifte niets konden doen. Een online aangifte was enkel voor fietsdiefstallen of vandalisme. Aangezien mijn fiets er nog stond en mijn handvatten weg waren (en dus niet gevandaliseerd) konden ze deze klacht niet behandelen. Of ik zou naar het politiekantoor moeten gaan om daar een aangifte te doen.
Dat vond ik al te belachelijk omdat mij dat meer tijd kost dan die handvatten waard zijn. Mijn doel was ook alleen maar om de aandacht te vestigen dat er ‘t een en het ander gebeurde in de fietsstallingen.
De agent van dienst begreep mijn ongenoegen en was ervan op de hoogte dat er regelmatig wat afgebroken / gestolen werd in die fietsstalling. Ze konden er moeilijk naast gaan staan.
Als je ze niet op heterdaad kan betrappen zal’t niets zijn…
Als je ze op heterdaad betrapt en ze zijn met vijf ook niet…
kak. da’s kak.
ook wat spoorvreter vertelt is kak.