Ik kan absoluut niet multitaksen en van de twee huishoudtaken die Mrs. Golb mij geeft, vergeet ik er minstens één. Wanneer ik het oud papier op de bureau en de vuilbak op de badkamer moet leegmaken, dan kan ik dus twee keer traplopen. Eerst voor het oud papier, dan voor de vuilbak van de badkamer.
Naar het station fietsen ‘s morgens is voor mij ook een routine taak. Puur op automatische piloot. Meestal in gedachten verzonken, en af en toe zelfs verwonderd dat ik al in de fietsenstalling sta. Onderweg een brief op de post steken is niet simpel. Negen kansen van de tien vergeet ik dat te doen. Zelfs al ligt de Post op de route naar het station.
Ik heb daar een tijdje geleden wat op gevonden. Wanneer ik bij mijn vertrek thuis de brief in mijn zak steek, dan begin ik te zingen of te neuriën: “naar de post, naar de post, naar de post, post, post” op de maat van de Radetzkymars. Zo word ik er elke twee seconden aan herinnerd dat ik aan de post moet stoppen en de brief die in mijn zak zit te posten. Werkt prima.
Alhoewel het systeem niet waterdicht is, want ik heb ook al vrolijk “naar de post post post” zitten zingen in de fietsenstalling…
Hebben ze op die melodie ooit geen reclame gemaakt voor de Staatsbon. Ik meen me dat te herinneren. Nu, vanmiddag zat ik nog met dat deuntje in mijn hoofd inclusief bestemming 🙂