Vandaag eens van het mooie weer gaan profiteren. Koude deert mij niet echt, als het maar droog is. Een stralende zon en een mooie blauwe hemel maken het alleen maar aangenamer. Ik ben er met mijn fototoestel op uit getrokken!
Op slechts enkele kilometers van waar ik woon zijn er mooi uitgestippelde wandelpaden door natuurgebied. Ik was er alleen nog nooit geweest. Daar moest dus maar eens verandering in komen. De route die ik gekozen had was slechts 4 km lang. Ik heb mooie plaatsjes gezien en leuke foto’s kunnen maken, alleen stond de zon te laag en kon ik niet overal geraken, waar ik zou willen geraken (natuurgebied hé, wat wil je).
Op de terugweg naar de auto zag ik in mijn ooghoeken wat bewegen in de oever van de beek. Zat daar nu net echt iets of beeld ik mij dat maar in?
Na een paar minuten muisstil gehurkt te zitten, met de camera in aanslag, kwam Robin nog eens piepen.
Zo vlug als hij kwam kijken, zo vlug was hij ook weer weg. Om dan vervolgens op een ander balkon te verschijnen.
Hij heeft daar precies een heel gangenstelsel in die oever…
Met deze wandeling ben ik weer maar eens een paar ervaringen rijker:
- een lichtsterke telelens zou wel eens leuk kunnen zijn;
- een statief meenemen is niet genoeg, je moet het ook snel kunnen gebruiken;
- je moet je camera altijd in de aanslag houden (dus niet in je tas);
- een standaard camera schouderriem is niet echt handig met een dikke jas aan en
- zijde handschoenen zijn de max!
Ik zie je daar al lopen met je dikke jas en je zijden handschoentjes… M
Hola, dat zijn niet zomaar zijde handschoentjes, dat zijn handschoentjes van kamelen zijde 🙂
http://www.lechameau.com/
De groene kleur vloekte inderdaad wel met mijn grijze jas en mijn zwarte camera, maar ja wie ziet dat. De joggers en wandelaars vonden mij al vreemd genoeg met mijn camera in de hand en mijn statief in mijn nek.