Als ik het woord “subiet” hoor, dan denk ik onlosmakelijk aan de zin “Subiet zijn al die eieren plat”. Dat was de eerste zin die ik ooit hoorde met het woord subiet erin. De betekenis van het woord subiet was mij meteen duidelijk en daarom is mij dat waarschijnlijk ook voor altijd bijgebleven.
We schrijven over het jaar 1994, dat is in mijn geval een half leven geleden. Ik nam deel aan het eerste voorbereidingsweekend van de 18de Wereld Jamboree. Samen met ongeveer 40 andere (jong)verkenners maakte ik deel uit van troep P. Het weekend liep ten einde en omdat het bijna Pasen was (of al was geweest) kregen we allemaal een wit en een bruin chocolade ei. Er waren nog een paar eieren over en Michaël (dat is de enige naam van een leider die ik mij zo uit het hoofd nog kan herinneren) was aan het gek doen met een andere leider, waarop een blonde, niet onknappe leidster met een Antwerpse tongval zei: “Subiet zijn al die eieren kapot”.
Michaël die zich niet wou laten doen door de andere leider besloot toen maar om de resterende eieren ook uit te delen. Stond ik toch wel niet net in de buurt zeker. U moet weten, ik sukkelde toen nog met een chocolade verslaving, en na een heel weekend zonder chocolade was dit extraatje echt wel mooi meegenomen. Subiet… Ik zal het nooit vergeten.
Moest een ander lid van troep P dit ooit lezen, laat eens wat van je horen. De adressen die ik van jullie heb zullen waarschijnlijk niet meer de juiste zijn. Email was nog niet ingeburgerd en de gsm werd pas dat jaar geïntroduceerd in België. En de namen van de personen die ik mij wel nog goed herinner, die zijn onvindbaar op LinkedIn, Facebook, Twitter of Netlog…
