Bijna dertig, en nog nooit ongedwongen een boek gelezen. Voor mij bestond er vroeger geen ergere straf dan het maken van een boekbespreking. Niet één boek heb ik met plezier gelezen, en van geen enkel boek had ik het idee dat het mij wat bijgebracht had. Geen kennis en zeker geen plezier.
Neen, ik was geen lettertjes lezer. Zelfs stripboeken las ik niet, ik keek naar de prentjes. Alleen wanneer er iets onduidelijk werd begon ik met het lezen van de tekstballonnetje een paar vakjes terug.
Om mij toch maar aan het lezen te krijgen, mocht ik van mijn mama een abonnement nemen op de “Vlaamse Filmpjes”. Zo van die mini boekjes, niet te dik dus, maar met een spannend verhaal. Zij las die dan zelf en probeerde mij warm te krijgen door te vertellen wat een leuk verhaal het wel niet was. Iets met ridders, jonkvrouwen, kastelen en valken. Het is haar nooit echt gelukt. Om te lezen moest je stilzitten, uren aan een stuk, en daar had ik de tijd niet voor. Er moesten altijd wel wat nagels in een plank geklopt worden of kampen beschermd tegen denkbeeldige indringers.
Walter van den Broeck heeft klaargespeeld waar nog nooit iemand anders in slaagde! Deze week las ik, geheel uit eigen wil, “Terug naar Walden”
Het begon vorige week maandag met dit artikel in de Metro.
Niet echt goed wetend eigenlijk waarom het zo mijn aandacht trok. Waarschijnlijk de combinatie van rijkste en machtigste man ter wereld, verwijzingen naar herkenbare actuele gebeurtenissen en het idee dat hij – Ruler Marsh – zomaar tussen ons zou kunnen rondlopen.
Dinsdagmiddag werd er dus een bezoekje aan de Fnac gebracht. Niet echt met de bedoeling om het boek te kopen, maar als ik het zou zien liggen, dan zou ik het toch eens vastnemen. Inderdaad, als ik het zou zien liggen, ik ging er echt niet achter zoeken. Het lot wou dat ik het boek in een oogopslag al vanuit de middengang zag blinken. Net alsof het mij riep. Eens in mijn handen, en vlug doorbladerd, had ik het moeilijk om het terug te leggen. Zou ik vandaag dan toch mijn eerste “grote mensen boek” kopen? Jazeker.
Vier opeenvolgende avonden werd er in plaats van gesurft gelezen. Korte hoofdstukken in duidelijke taal, boordevol herkenbare elementen, zonder al veel gek gedoe, maakte het voor mij een interessant boek.
Er zit veel toeval in het spel, en de kans dat ik volgende week opnieuw een boek ga kopen, of een abonnement ga nemen bij de bibliotheek, is klein maar als u boeken kent die niet vol geschreven staan over dreuzels, gevleugelde paarde of science fiction maar die een zeker voeling hebben met de actualiteit, dan mag u mij de titel daarvan altijd meedelen.
