Een troostprijs is een prijs die je krijgt wanneer je niet gewonnen hebt. Bijvoorbeeld bij het kienen. Wanneer iemand een “kien” heeft, dan krijgen de personen die erlangs zitten dikwijls ook een prijsje.
Soms worden troostprijzen uitgedeeld om de deelnemers gemotiveerd te houden. Wanneer we vroeger bij de zwemclub wedstrijd hadden, kregen we allemaal een medaille. Gewonnen, verloren of zelfs gediskwalificeerd, het maakte allemaal niet uit.
Een troostprijs koop je soms ook voor jezelf. Als je een hele dag alle winkels hebt afgelopen en niets hebt gevonden dat je mooi vindt of dat je past, dan moet je wat kopen om op te beuren. Een prulletje, een plantje, iets kleins…
En dan heb je die kerel die “Ai se eu te pego” zingt. Letterlijk vertaald “als ik je te pakken krijg”. In het publiek proberen honderden knappe vrouwen het bijhorende dansje zo sensueel mogelijk uit te voeren. Langs elkaar, elk voor zich, proberen ze Michel Teló te overtuigen om voor hun te kiezen. Ze krijgen iets meer dan twee en een halve minuut om het beste van zichzelf te geven.
Dat er veel mooie vrouwen in het publiek staan, is duidelijk. Er is zelfs al een spelletje aan de gang op facebook en Twitter om aan je vrienden mee te delen welke vrouw jij de mooiste vindt. Wat denk je van die op 0:26 of 0:52, of 1:58? Mijn favoriet is die op 1:47, omdat dat de enige is die in close up goed belicht is, en ik zie niet goed in het donker (beetje op zeker spelen).
Maar daar ging het hier eigenlijk niet over. Ik had het over troostprijzen.
Als je goed kijkt zie je op de achtergrond af en toe ook wat mannen staan. Homo’s? Ik denk het niet! Het zijn de troostprijzen voor al die vrouwen die vandaag na 2:46 niet met Michel mee naar huis mogen. Ai ai se eu te pego!
