Deze week samen met vrouw en kind nog eens een bezoekje gebracht aan de grot vanwaar ik mijn eerste stuk vuursteen meegenomen had. Dat stukje is intussen herleid tot steengruis. Net iets te hard geslagen met mijn vijl…
Links op deze foto kan je de vuursteen bank goed zien. Samengeperst tussen twee lagen mergel. Het grappige van de zaak is dat voor onze voorvaderen – de Neanderthalers – net zoals voor mij, de vuursteel (silex / flint) het belangrijkste product was. Terwijl voor onze grootouders (en voorgangers uit de Middeleeuwen) de mergel veel belangrijker was. De silex was voor hun maar een bijproduct.
Het is echt wel leuk om eens in zo een mergelgrot rond te lopen. Het is er pikkedonker en altijd even warm/koud. De grot die ik bezocht is open voor publiek, en echt verdwalen kan je er niet in. Ze is hooguit 50 meter diep.
Om niet het risico te lopen dat ik het dak van de grot op mijn kop zou krijgen ben ik niet beginnen kappen in de mergel om wat silex te bemachtigen, maar heb ik enkele stukjes opgeraapt die al op de grond lagen. Ja kan niet voorzichtig genoeg zijn hé.
Alhoewel: volgende keer handschoenen meenemen. Silex werd ook gebruikt om messen, bijlen en speerpunten van te maken. Dat een stukje silex behoorlijk scherp kan zijn heb ik proefondervindelijk mogen ondervinden.
Leuk verhaal!
uw was zo te zien zwaar gekwetst! Vuurmakerij is niet zonder risico’s lijkt me…